Son zamanlarda sosyal medyada karşıma “be toxic”, “stay toxic” gibi şeyler çıkmaya başladı.
“Sevgiliniz şöyle yapıyorsa siz böyle yapın, toksik olan siz olun“ fln gibi…
Ya gerçekten insanların buna hali & vakti var mı ? Ben çok şaşırıyorum. Deli gibi bütünsel sağlık peşinden koşarken “toxic” olma yarışı nedir yahu? Bu stratejileri düşünecek, eyleme geçirecek ve bunu mu kovalayacağız? Ha bi de sonrasında yeni travmalarımız ile hayata devam edeceğiz? Daha yorgun, daha sağlıksız, daha mantıksız, daha travmatik, daha yıpranmış… Bunları yapacak, yaşayacak ve yaşatacak bir ilişki de mi olmak istiyor bu insanlar gerçekten? İlişki tanımlarımızı ve bireysel amaçlarımızı gözden geçirmeliyiz bence. Her şeyin bu kadar zor, karmaşık ve yorucu olduğu bu çağda/ülkede, neden bazı şeyleri bile isteye daha da çekilmez hale getiriyoruz? Self-sabotaj daha güzel empoze edilemezdi sanırım. Bunu da bilinç altına yerleştirmenin güzel bir yolunu buldular..
Bunları günlük gibi buraya karalarken bile zihnim yoruldu benim, içim sıkıldı. Aklım almıyor belki de ondandır. Üşeniyorumdur. Kapasitem yetmiyordur. Sorun onlarda değil bendedir.
Güzel bi’ sorun bence. Böyle sorunları olanlar karşılaşsa hayatta birbirleriyle…
