Türk Telekom 22-23

Düğün hikayesi teşekkürü gibi hafif uzun bir yazı geliyor.. O yüzden ilgilenmeyenler hemen geçebilir.. ☺️

•••

Farklı düşünce ve planlarla başlayıp, farklı şekilde ilerleyip/değişip, farklı şekilde bitti aslında bu macera. Tanıdığım herkes farklı bi’ şey kattı bana.

Beni aranıza aldığınız, yaptığım işe saygı duyduğunuz, farklı rollerimle [akademisyen, spor psikoloğu, yoga eğitmeni] orada olmama fırsat sunduğunuz, sosyal zamanınızı paylaştığınız, sevinçlerinize ve hüzünlerinize ortak olmama izin verdiğiniz ve benimkilere ortak olmak istediğiniz, oraya ait olduğumu hissettirdiğiniz, sonuçtan bağımsız sürece dahil ettiğiniz için (en azından bana bu şekilde yansıttığınız için) ve alanda ilk olduğumuz çok teşekkür ederim!

Gidemediğim maçlardan sonra sorulması/yazılması, “hocam sana da yemek söyledim, soğumadan gel 2 dk” diye kolumdan çekiştirilmesi, ofis rutinleri, kahve demleme jestleri, planlara dahil edilmem, oje ritüelleri, uzaktan görüp orada olduğum için verilen tepkiler, sohbetler, bilgi vermeler, dalga geçmeler, bana koltuk ayırmalar, ifadeler…vb “verilen değer nasıl gösterilir?” sorusunu farklı şekillerde cevapladınız benim için…

Kısacası, pek çok şey için herkese gülümseyerek ağlamalı büyüük teşekkür ederim. Bakın HERKESE. Teknik ekip, sağlık ekibi, sporcular, saha görevlileri, gönüllüler, otobüs şöförü… hepsine kocaman teşekkürlerim var irili ufaklı.. Buraya asla tek tek sığdıramayacağım… ve şu an yazamayacağım..

Geçen paylaştığım gibi; her oyuna, her atışa, her gülümsemeye, her bakışa, her rutine, her beşliğe, her sarılmaya, her şeye ama HER BİR ŞEYE sonsuz teşekkürler.!

Tek tek etiketlemeyeceğim buraya o güzel insanları. Eminim ki anlayacaklar zaten.. [tabi ki biraz sakinleşip kafamı toplayabildiğimde bazılarına özel yazılarım (TR/ENG) olacak farklı zamanlarda. Umarım o yazılarda kendimi düzgün ifade edebilirim]

•

Ha bu arada, her şey aylardır toz pembe değildi muhakkak.. Tabi bunların tam tersi durumlar da oldu, o durumlara ve o durumlarda yer alan / o durumları yaratan bireylere de çok teşekkür ediyorum. 1-2 kişinin bildiği ya da kimsenin bilmediği sorunlar, uğraşmak zorunda kaldığım düşünceler, açıklamaya çabaladığım bakış açıları, duyduklarım/duymadıklarım, üzüldüklerim, anlam veremediklerim, değersizleştirilme, bi’ takım sahte şeyler ve buraya yazmayacaklarım… Çünkü yukarıdakiler kadar değerli değiller benim için. Ama onlar da deneyim, onlara da şükür…

Aldığım dersler oldu. Ve almadığım/alamadığım dersler de...

•

Umarım kimseyi kırmamış/üzmemişimdir. Yaptıysam öyle şeyler affola. Buraya yazdıklarımla sınırlı değil bu sezon benim için, ama bu kadar yazabildim…

Basketbol ile ilgili ilk sezonumu (belki de tek) bu kadar anlamlı kıldığınız ve içimde harika bir sızlama ve yüzümde sıcacık bir gülümseme ile hatırlayacağım şekilde inşa ettiğiniz için teşekkür ederim… 🙏🏼