“Her tercih bir vazgeçiştir.” Ne çok duyar, ne çok kullanırız…
Birinin yanında olmayı tercih etmek, bir yere gitmeyi tercih etmek, bir şeyi içmeyi tercih etmek, bir şeyi paylaşmayı tercih etmek, bir şeyi söylemeyi, dinlemeyi, okumayı, bir davranışı sergilemeyi tercih etmek…
Davranışlar pek çok şeyi gösteriyorken…
Çok mu zor bu tercihler? Hiç mi gücümüz yok tercih etmeye? Ya da vazgeçmeye? Alışkanlıklarımız mı korkularımız mı yoksa boş vermişliklerimiz mi bizi tutan? Ya da tercihlerimizi hak etmediğimizi mi düşünüyoruz? Belki de sonuçlarıyla baş edemeyeceğimizi düşünüyoruz? Ve kendimizi hiç de hoş olmayan durumlara layık görmeye, o ortama aitmişiz gibi düşünmeye başlıyoruz. Daha az para, daha az sağlık, huzursuz yaşam, saygısızlık, başkalarının özgüvensizlikleriyle uğraşma, sağlıksız bağlanmalar, (burayı daha da uzatabileceğimi fark ettim..) ve zamanla kendi değerimizi unutuyoruz… Ardından gelen şey ise, istemediğimiz yaşamlar. Başkalarının peşinden koşuyoruz, başkalarının hayalleri için çabalıyor, istemediğimiz insanlarla istemediğimiz şeyler yaşıyoruz, sevmediğimiz yemekler yiyor, hoşlanmadığımız yerlere gidiyoruz.. Başkaları için nefes alıyoruz adeta. Yaşamlarımızda nefesimizi kesecek anların peşinden koşup o muhteşem deneyimleri yaşamamız gerekirken, sanki bizi içten içe bitiren nefesler alıyoruz. Sonra veriyoruz o nefesi. Alacağımız nefesin bir öncekiyle asla aynı olmayacağını unutuyoruz. (Yeni yazı konusu buldum kendime!_nefes ve değişim ile ilgili bireyler karalanır belki?)
Bir şeyi yaşamayı/yaşamamayı seçmek neden bu kadar elimizde değil? Mesela birbirimizle neden açık iletişimde olmayı tercih etmiyoruz? Kendi bütünsel sağlığımızı neden seçemiyoruz? Bize kötü geleceğini bildiğimiz bir ortama neden giriyoruz ya da ordan neden ayrılmıyoruz? Bize iyi geleceğini bildiğimiz biriyle neden paylaşımda bulunmuyoruz? Sonuçları mı bizi korkutuyor yoksa biz her şeyden vaz mı geçirildik? İyilikten, mutluluktan, sevgiden, saygıdan, değerden, kendimizden?
Ne kadar kıymetli bir şeymiş tercih yapmak/yapabilmek. Uzay boşluğunda kaybolmaktansa tercih yapmak. Ne kıymetli tercihinin arkasında durmak ve onu seçmeye devam etmek.
Dilerim sevgiyi, saygıyı, eğlenmeyi, mutluluğu, bilgiyi, kendimizi tercih edecek/edebilecek kadar uyanık (farkında) ve güçlü olabiliriz.
Yazıya başlarken “Her tercih bir vazgeçiştir.” yazıp, parmaklarım klavyede gezinmeye başladığından beri zihnimdeki cümle “Her belirleme bir değillemedir”di aslında.. Hacettepe Psikoloji bölümünden aldığım derslerden birinde çok sevdiğim bir hoca söylemişti.. Uzun uzun konuşmuştuk üzerinde.. Ama bence o başka bi’ yazının konusu olabilir…
Neyse sevgili günlük, şimdilik bu kadar.
Güzel tercihler yapabilmeyi, vazgeçtiklerimden özgürleşebilmeyi, özgürleştiğim kadar da güçlü ve değerli olabilmeyi niyet ediyorum..
